- çaşmaq
- сбить с толку, путаться, растеряться, блуждать, заблуждаться, ошибаться. çaşmamaq отриц. от çaşmaq.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
çaşmaq
Смотреть что такое "çaşmaq" в других словарях:
çaşmaq — f. 1. Arzu olunmayan, gözlənilməyən və ya çıxış yolu bəlli olmayan bir hadisə qarşısında çaşıb qalmaq, özünü itirmək, nə edəcəyini bilməmək. // Ümumiyyətlə, çaşıb qalmaq, özünü itirmək, heyrət içində qalmaq. Muzdur hələ pulun qədərindən xəbəri… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çaşma — «Çaşmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağıl — 1. is. <ər.> 1. İnsanda düşünmə və dərketmə qabiliyyəti; zəka. // Şüur, idrak. Bu növcavan gülüzlü, xoşsifətli olub, ağıl və kamalı üzündən məlum edirdi. N. N.. Ağıl deyir, qalmayacaq yer üzündə qandan əsər; Hər könülə ilham kimi gələcəkdir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cayməğ — (Lerik) çaşmaq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çorpumax — (Şəki) çaşmaq, karıxmaq. – Laf çorpumişəm, bilminəm heç hansı işi tutum … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ələlix’ — eləməx’: (Meğri) çaşmaq, çaşıb qalmaq. – İrəşit, ələlix’ eləmə … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kərix’ — (Basarkeçər) gödəkqol, qısa qadın geyimi. – Ağız, kəriyi maηa gəti Kərix’ qalmax (Şəmkir) – çaşmaq, karıxmaq, özünü itirmək. – Kərix’ qaldım bu işdən … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
təntimax — I (Şəki) tələsmək. – Təntimə, yavaş yavaş töx’ II (Beyləqan, Qax, Şəki, Zəngilan) çaşmaq, özünü itirmək, nə edəcəyini bilməmək. – Nə tənti:rsəη, dalıncan atdı zad gəlmir ki (Beyləqan); – Mən yaman təntimişdim (Zəngilan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ayaq — 1. is. 1. İnsan və heyvanın yeriməsinə xidmət edən bədən üzvü. Balaca ayaq. Qarın üstündə heyvan ayağının izi var. Ayaq barmaqları. – Təkərlərin səsi, atların ayaqlarının tappıltısı meşələrə səs salırdı. N. N.. Fərraşlar Məşədi Həsəni yıxıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
